روش های صحیح تزریق انسولین به شکم +جزئیات کامل و عکس
در این مطلب از سایت علم سرا می خواهیم در مورد روش های صحیح تزریق انسولین به شکم +جزئیات کامل و عکس صحبت کنیم.امیدواریم این مطلب مورد توجه شما عزیزان قرار گیرد و با دادن نظرات ما در بهبود کیفیت سایت یاری نمایید.
تزریق انسولین به شکم برای جذب سریعتر
تزریق انسولین راهی برای کنترل قند خون افراد دیابتی است. انسولین هورمونی است که با تزریق آن به بدن، بیماری دیابت کنترل می‌شود و فرد مبتلا به این بیماری می‌تواند زندگی عادی داشته باشد. علت اینکه باید انسولین را به صورت تزریقی مصرف کرد، این است که در صورت مصرف خوراکی، آنزیم‌های موجود در معده آن را تجزیه کرده، اجازه نمی‌دهند تا جذب جریان خون شود.
علاوه بر تزریق انسولین سایر روش‌های درمانی از جمله قرص‌های خوراکی، رژیم غذایی و نیز تغییر سبک زندگی و ورزش کردن نیز وجود دارد که فرد مبتلا برای داشتن زندگی سالم باید آنها را مد نظر قرار دهد. برای تزریق انسولین محل‌های مختلفی در بدن وجود دارد از جمله شکم، بازوهای بالایی دست، ران پا، کمر و یا لگن که البته سرعت جذب انسولین در تمامی این مناطق یکسان نیست و در شکم از همه سریعتر است.
برای تزریق انسولین آمپول‌های خود تزریق معمولاً وجود دارد و فرد باید بعد از ضد عفونی کردن سرنگ و ناحیه مورد نظر اقدام به تزریق کند. برای این کار حتماً باید ۲ و نیم الی ۵ و نیم سانتیمتر از پوست محل تزریق را با دست گرفته و به سمت بالا بکشید به طوری که از لایه‌های زیرین پوست فاصله بگیرید، سپس در آن قسمت که چربی پوست قرار دارد دارو تزریق کنید.
نواحی مطلوب برای تزریق انسولین
شکم راحت‌ترین مکان برای تزریق انسولین است و بسیاری از بیماران دیابتی بویژه کودکان بدون نیاز به فرد دیگر می‌توانند دارو را به خود تزریق کنند. ابتدا کمی از پوست نواحی اطراف بین کمر و دنده‌ها را گرفته و حدود ۵ سانتی متر بالا بکشید، نکته مهم این است که محل تزریق باید ۵ سانتی متر از ناف فاصله داشته باشد.
بازوهای بالایی نیز یکی دیگر از محل‌های مساعد برای تزریق انسولین است. برای تزریق باید سوزن در ناحیه پشت بازو بین آرنج و شانه قرار گیرد و تزریق شود. مشکل این محل سخت بودن آن برای تزریق است و معمولاً فرد دیگری باید تزریق را برای فرد انجام دهد.
تزریق بر دست غیر غالب می‌تواند باعث آسانی تزریق انسولین برای فرد مبتلا در مواردی شود که خود مجبور به تزریق دارو است. ران هم یکی دیگر از مناطق برای تزریق انسولین بوده و بهترین محل فاصله بین زانو تا مفصل ران است که البته این محل باید به سمت خارج از پا باشد. با وجود آسانی محل تزریق، فرد ممکن است هنگام راه رفتن یا حرکت دچار مشکل شود. کمر یا لگن نیز آخرین محل برای تزریق دارو محسوب می‌شود.
کارشناسان بهترین زمان برای تزریق را پس از صرف غذا و تزریق به ناحیه سمت راست شکم می‌دانند، زیرا در این حالت میزان جذب انسولین بسیار بالا است.
نکاتی در مورد تزریق انسولین
۱- انسولین باید “زیر پوست و در بافت چربی ” تزریق شود . محل آن را نیز باید پی در پی تغییر دهید زیرا ممکن است سبب سفت شدن پوست شود . اکثر دیابتی ها انسولین را روی بازو و بالای ران تزریق می کنند اما باید بخاطر داشه باشید که فقط روی سطوح سالم و بدون جراحت قبلی پوست تزریق کنید .
۲- جذب انسولین و ورود آن به جریان خون در قسمتهای مختلف بدن با یکدیگر متفاوت است . برای مثال جذب انسولین بر روی شکم سریع تر از انسولین تزریق شده روی ران است . پس بدون برنامه انسولین را درنقاط مختلف بدن تزریق نکنید .
به عنوان مثال شما می توانید انسولین قبل از غذا مثل نوورپید و رگولار را روی شکم و انسولین طولانی اثر مثل لانتوس و إن پی إچ را روی ران تزریق کنید . اگر بیرون از منزل غذا صرف می کنید انسولین را هنگامی تزریق نمایید که غذا را برایتان آورده باشند .اگر از سرنگ برای تزریق استفاده می کنید سعی کنید از سرنگهایی استفاده کنید که یکسره یا یک تکه ( سرنگ هایی که سر آنها به بدنه متصل ) باشد .اگر در محل تزریق تغییراتی روی پوست ( مثلاً قرمزی ) مشاهده نمودید حتماً به پزشک خود اطلاع دهید . این تغییرات ممکن است واکنش حساسیت زا ( آلرژیک ) باشد.
تعیین دوز تزریق انسولین با توجه به تحرک و وزن
هم‌اکنون دو نوع انسولین وجود دارد؛ انسولین‌های رگولار که خطر افت قند خون با مصرف آنها زیاد است و انسولین‌های مشابه که به صورت قلم یا به اصطلاح بیماران، به شکل خودکار هستند و درجه مخصوصی برای تنظیم دارد. از مزایای این نوع انسولین، کمتر بودن احتمال افت قند خون بعد از تزریق است که میزان آن بر اساس وزن بیمار تعیین می‌شود.
انسولین باید به طور مستقیم در چربی زیر پوست تزریق شود چون چربی زیرپوستی آنقدر به درد حساس نیست و امکان جذب یکنواخت انسولین را فراهم می کند . سرنگ با طول ۶-۴ میلی متر برای تزریق اکثر افراد مناسب است. در صورت تزریق بسیار عمیق، احتمال خطر تزریق به عضله وجود دارد، و در نتیجه انسولین بسیار سریع جذب خواهد شد.
نیاز به انسولین، به تغذیه و میزان فعالیت بدنی و وزن بیمار بستگی دارد. اگر وزن بیمار متناسب باشد، تغذیه سالمی داشته باشد و ورزش کند، ممکن است با دوز کمتری قند خونش تنظیم شود، ولی اگر دچار اضافه وزن و بی‌تحرکی باشد و رژیم‌غذایی‌اش هم سالم نباشد، میزان نیازش به انسولین بالاتر خواهد بود. البته در حالت‌هایی مثل ابتلا به بیماری‌های تب‌دار، عفونی و با هر استرسی که به بدن وارد شود، امکان دارد مقاومت به اثر انسولین به وجود بیاید و نیاز به انسولین بالا برود.
عوارض ناشی از تزریق انسولین
انسولین هیچ اثر منفی روی کبد، کلیه و دیگر ارگان‌های حیاتی بدن ندارد. مهم‌ترین عارضه‌ای که ممکن است در اثر مصرف آن ایجاد شود، افت قند خون است که در صورت مصرف بیش از اندازه بروز می‌کند. از طرفی، چون بدن را از نظر متابولیکی تنظیم می‌کند، ممکن است قدری باعث افزایش وزن شود.
آموزش به بیمارانی که انسولین مصرف می‌کنند، بسیار مهم است و این آموزش‌ها در کلاس‌‌های دیابت که در بیشتر مراکز درمانی وجود دارد، به آنها داده می‌شود. یک فرد دیابتی که انسولین تزریق می‌کند، باید بتواند میزان دریافت کربوهیدرات روزانه را محاسبه و براساس آن دوز انسولینش را تنظیم کند.
توصیه های مهم برای تزریق انسولین
افراد دیابتی حتماً سطح قند خون خود را به طور مرتب کنترل کنند و از پزشک خود در خصوص چگونگی تنظیم دوز مناسب انسولین، تکنیک‌های تزریق، چرخه جذب انسولین و سایر موارد اطلاعات کسب کنند و آن را به نزدیکان خود نیز آموزش دهند تا در صورت بروز حوادث اورژانسی بتوانند کمک رسانی سریع و درستی داشته باشند.
با رعایت راهکارهای فوق فرد دیابتی می‌تواند زندگی و طول عمری طبیعی داشته باشد و دچار انواع عوارض ناشی از بیماری دیابت، چون نارسایی کلیوی، بیماری‌های قلبی عروقی، مشکلات بینایی و اضافه وزن نشود.